O Requeixo galego prodúcese a partir do leite enteiro de vacas das razas Frisoa e Rubia Galega. Faise por fermentación de leite a temperatura ambiente debido á acción de bacterias e fermentos naturais. Algúns produtores usan callo, pero ningún outro ingrediente. É un queixo fresco, non prensado, suave e non sazonado. A consistencia, que varía de acordo cos métodos e usos do produtor, pode ser granular ou cremosa; mantén un sabor de leite fresco, lixeiramente agre. 


Ata mediados dos 70, o Requeixo adoitaba producirse nas casas galegas para o consumo doméstico ou para ser entregado. A introdución da pasteurización obrigatoria, xunto co abandono das actividades agrícolas e pastoriles debido á emigración das zonas rurais aos centros urbanos, conducíu á diminución desta produción ata que, a principios da década de 2000, cinco ou seis produtores renovaron o procesamento tradicional do Requeixo. 


O queixo obtense a través dun proceso de acidificación controlada do leite de vaca a unha temperatura de 20-22°C que pode durar de 24 a 48 horas, ata que se forme a callada; daquela o soro drénase a través de bolsas de tea, ata que a masa alcanza a consistencia desexada. Tradicionalmente a produción doméstica comezou coa callada do leite, que foi deixada polo lume ou a cociña para manter a súa temperatura e acelerar o proceso. Unha vez coagulada, a capa superficial de crema separouse do leite e almacenouse para ser reutilizada máis tarde; o coágulo pasou aos panos de liño que se colgan nun lugar fresco, o que facilita a purga do soro por gravidade. Despois do goteo, a crema colocada previamente (a totalidade ou só parte dela) reincorpórase ao coágulo, amasando ata que se obtén unha consistencia homoxénea. 


O Requeixo preséntase de dúas maneiras: nunha forma máis líquida, predominante no norte de Galicia. (ten unha densidade similar á do iogur e sérvese coa axuda dunha culler); e un Requeixo máis compacto, coa consistencia típica dos queixos frescos e ideal para untar (este está máis estendido no sur da nosa comunidade).  

Tradicionalmente consómese ao final da comida como sobremesa, endulzado con mel ou azucre. Hoxe úsase en combinación con diversos alimentos e atopa múltiples usos nas preparacións de pastelería.

Elaboradores asociados a Slow Food: